Ik ben een verzamelaar van woorden.
Dol op klank, melodie, ritme. Vol verwondering.
En dan ontstaat er poëzie.
In alle haastigheid vereeuwigd, maar weggemoffeld en anoniem gemaakt, alsof je je moet schamen voor wat je bent. Onherkenbaar ben je een ding geworden waaraan wij ons komen vergapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten