Ik ben een verzamelaar van woorden.
Dol op klank, melodie, ritme. Vol verwondering.
En dan ontstaat er poëzie.
Ik verbaas me over de manier waarop jij koud groeit. De goede bedoelingen steeds stroever in je mond en een nauwelijks verholen onlust de vertroebeling nog buiten jezelf te zoeken. Alsof je al verloederd bent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten