Soms sluit vrees zich als een vuist
om wat breekbaar is in mijn binnenste.
Om wat kapot kan.
Om wat pijn kan lijden.

Soms zijn kleine dingen groots.
Kwetsbaar als ze zijn
lijkt vergankelijkheid hen eerder te bereiken.

Als ik alle dingen kon bedingen dan beschermde ik het kleine.

Geen opmerkingen: