Ik ben een verzamelaar van woorden.
Dol op klank, melodie, ritme. Vol verwondering.
En dan ontstaat er poëzie.
Een labyrint van betekenis,
de woorden lopen hun ronde in mijn hoofd,
bijna de zinloosheid voorbij.
Immers: zal zich niet een patroon openbaren
als we maar lang genoeg herhalen
en herhalen
en herhalen
en herhalen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten