Ogen nog gesloten
voor het verval van onze tijd.
Uitstel.
Uitstel tot de onvermijdelijkheid
zich opdringt
en het besef komt
dat morgen nooit meer hetzelfde zal zijn.
Dat niets dan nog verwijst naar de zekerheid zoals we die kennen,
elk eigengemaakt pad
onbewandeld is geraakt.
Daar gaat het heen.
Daar gaan wij heen.

Maar niets gaat werkelijk verloren:
uit ieder sterven wordt iets nieuws geboren.