Ik ben een verzamelaar van woorden.
Dol op klank, melodie, ritme. Vol verwondering.
En dan ontstaat er poëzie.
Dotjes
Een drie-eenheid van golvende kleuren en beweging en schaterlachen tot de kramp er op volgde. We waren spiegels: keken we naar elkaar, dan zagen we onszelf en dat was werkelijker dan wat ook, ik geloof dat ik mezelf niet eerder zo begreep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten